รีวิวหนัง ร่างทรง

รีวิวหนัง ร่างทรง

 

หลังจากที่รอมานาน ในที่สุดหนัง ‘ร่างทรง’ (The Medium) ผลงานการกำกับของ คุณโต้ง – บรรจง ปิสัญธนะกูล ที่ได้แท็กทีมกับ นา ฮง-จิน โปรดิวเซอร์ชื่อดังจากเกาหลี ก็ได้ลงโรงภาพยนตร์ให้คอหนังได้พิสูจน์ความหลอน ระทึก กันแล้วเมื่อ 28 ตุลาคม ที่ผ่านมา ‘ร่างทรง’ ถูกถ่ายทอดในรูปแบบ Mocumentary หรือ หนังที่สร้างมาในสไตล์สารคดี โดยมีเรื่องราวเกี่ยวกับพิธีกรรม-ความเชื่อ ในรูปแบบของร่างทรง โดยหนังได้ไปสำรวจชีวิตของครอบครัวหนึ่งในภาคอีสาน ที่มีการสืบทอดเชื้อสายของร่างทรงย่าบาหยันจากรุ่นสู่รุ่นมาหลายช่วงอายุคน โดย ป้านิ่ม (เอี้ยง-สวนีย์ อุทุมมา) เป็นร่างทรงคนปัจจุบัน ดูหนัง 

 

เรื่องเกริ่นขึ้นใน ปี 2018 ทีมงานสารคดีทำข้อมูลเรื่องราวเกี่ยวร่างทรงในไทย และไปพบเจ้าของเรื่องอย่าง ป้านิ่ม (เอี้ยง-สวนีย์ อุทุมมา) ที่เป็นร่างทรง ‘ย่าบาหยัน’ ซึ่งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำท้องถิ่นในจังหวัดเลย ที่น่าสนใจคือย่าบาหยันจะสืบทอดกันต่อเฉพาะลูกหลานที่เป็นผู้หญิงในตระกูลของป้านิ่มเท่านั้น โดยคนที่มีแนวโน้มรับต่อในปัจจุบันมากที่สุดคือ มิ้งค์ (ญดา-นริลญา กุลมงคลเพชร) ลูกของพี่สาวป้านิ่มนั่นเอง ทำให้ทีมสารคดีขออนุญาตมาถ่ายทำป้านิ่มและครอบครัวในปี 2019 จนได้มาเจอเรื่องราวต่าง ๆ และตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อของสารคดีจากเรื่องว่าร่างทรงคืออะไร มาเป็นเรื่องของการสืบทอดร่างทรงแทน ดูหนังออนไลน์ 

ร่างทรง หนังผีเรื่องล่าสุดของผู้กำกับ โต้ง บรรจงเจ้าของผลงานความสยองอย่าง ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ และ พี่มากพระโขนง โดยในหนังเรื่องนี้เป็นเหมือนความร่วมมือระหว่างไทยกับเกาหลี ที่ได้ ผู้กำกับชื่อดังอย่าง นา ฮง-จิน มารับหน้าที่เป็นโปรดิวเซอร์ให้กับหนังเรื่องนี้ ที่หยิบเอาเรื่องความเชื่อของชาวไทยในภาคอีสาน อย่างคนทรง หรือ ร่างทรง มาถ่ายทอดในรูปแบบภาพยนตร์ปนสารคดีครับ ดูหนัง 4k

 

ร่างทรง เล่าเรื่องราวของร่างทรงและการเปลี่ยนผ่านร่างทรง โดยทีมงานถ่ายทำสารคดี (ปลอม) ได้ตามติดถ่ายวิถีชีวิตและสัมภาษณ์ “ป้านิ่ม” ผู้เป็นร่างทรงของ “ย่าบาหยัน” “ผี” ที่เป็นใหญ่ของชุมชนหนึ่งในภาคอีสานของไทย โดยแรกเริ่มของเรื่องนั้นป้านิ่มจะเล่าถึงความเชื่อพื้นฐานของผู้คนในสังคมชนบทว่ามีความเชื่อความศรัทธาและให้ความเคารพเรื่องผีอยู่เป็นทุนเดิม และมีมาก่อนที่ศาสนาพุทธจะต้องมาเสียอีก ป้านิ่มเล่าว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เหนือธรรมชาตินั้นเรียกว่าผีทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นผีที่อยู่ในบ้าน ผีที่อยู่ในต้นไม้ ผีที่อยู่ในป่า ผีที่อยู่ในไร่นา ผีที่อยู่ในแม่น้ำลำคลอง ดูหนังออนไลน์ 4k

 

ทีมงานเกาะติดชีวิตของป้านิ่ม โดยการถ่ายทำพิธีกรรมการรักษาผู้คนที่เจ็บป่วยเป็นโรคซึ่งทางวิทยาศาสตร์ไม่สามารถรักษาได้ ถ่ายทำพิธีกรรม การรำถวาย รวมถึงการรักษาที่กระทำต่อหน้าปฏิมากรรมย่าบาหยันในป่าแต่แล้ววันหนึ่ง ญาติผู้เป็นสามีของป้าน้อยพี่สาวของป้านิ่มเสียชีวิต ป้านิ่มก็ได้เดินทางไปร่วมงานศพ ซึ่งในงานหลานสาวของป้านิ่มก็ได้มาร่วมงานศพนี้ด้วย ป้านิ้มได้เจอหลานสาวซึ่งเป็นลูกของป้าน้อยนั่นแหละชื่อมิ้ง เป็นสาววัยทำงานมีหัวสมัยใหม่ ไม่เชื่อเรื่องภูตผีปีศาจ ไม่เชื่อเรื่องพิธีกรรมติดต่อสิ่งเหนือธรรมชาติ และไม่เชื่อเรื่องร่างทรง รีวิวหนังใหม่

นี่คือการกลับมารับงานหนังสยองขวัญครั้งล่าสุดของ โต้ง – บรรจง ปิสัญธนะกูล ผู้กำกับชั้นแนวหน้าในปัจจุบันของไทยจากทั้งผลงานปลุกกระแสผีไทยจาก “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ” (2547) จนมาถึงสร้างประวัติศาสตร์หนังไทยพันล้านจากหนังสยองปนขำเรื่อง “พี่มากพระโขนง” (2556) ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมาที่ตัวเขาในทุกย่างก้าว

 

รีวิวหนัง ร่างทรง

และการก้าวรอบนี้ก็เรียกว่าเป็นบันไดก้าวแรกสู่ระดับนานาชาติของบรรจงอย่างแท้จริง เพราะเขาได้รับการทาบทามให้ร่วมงานกับผู้กำกับเกาหลีชื่อดังระดับเวทีนานาชาติอย่าง นาฮงจิน ที่เคยมีผลงานแนวสยองขวัญเรื่อง “The Wailing” (2016) ที่ได้รสชาติสยองชวนคิดที่น่าสนใจ และหนังเรื่อง “ร่างทรง” ก็ไปคว้าอันดับ 1 ในบ็อกซ์ออฟฟิศของเกาหลีมาได้ด้วยอย่างงดงามเมื่อกลางปีที่ผ่านมา พร้อมคำชื่นชมในดีกรีความโหดขนหัวลุกของหนัง แน่นอนว่านี่คือความภูมิใจของคนไทยอย่างแท้จริงแล้ว โดยไม่ต้องสนใจว่าหนังจะออกมาหน้าตาเป็นอย่างไร

 

มีจังหวะหนึ่งที่มิ้งเดินเข้ามาหาป้านิ่มพูดคุย เรื่องไปเอาของให้แม่ของเธอ มิ้งได้จับแขนป้านิ่มจังหวะหนึ่ง จากการสัมผัสนั้นป้านิ่มก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นกับมิ้ง หลังจากที่พระสวดศพตอนค่ำเสร็จแล้ว ผู้ที่เป็นญาติก็ยังอยู่เฝ้าศพตามธรรมเนียมเดิมของคนไทยในต่างจังหวัด ก็จะมีการละเล่นพนัน การตั้งวงกินเหล้าเมายาเป็นเรื่องปกติ และมิ้งเองก็เป็นหญิงสาวที่ชอบดื่มสุราเป็นนิจศีลด้วย เมื่อเธอเมาแล้วก็อาละวาดไปตามประสาของวัยนี้ แต่ป้านิ่มก็สังเกตอาการของมิงค์ว่า นี่ไม่ใช่อาการปกติของหลานสาว

 

สิ่งที่ปรากฏอยู่ในตัวหนังคือการตามติดครอบครัวชาวอีสานที่มีความเชื่อเรื่องราวทางไสยศาสตร์เทพเจ้าที่ตนเองเคารพบูชา โดยมีนิ่ม (สวนีย์ อุทุมมา) ทำหน้าที่ในการเป็นร่างทรงของย่าบาหยัน แต่แล้วดูเหมือนว่าภายหลังจากงานศพของคนในครอบครัว มิ้ง (นริลญา กุลมงพลเพชร) เริ่มเหมือนจะมีอาการผิดปกติบางอย่างคล้ายกับถูกวิญญาณร้ายเข้าสิง จนนำไปสู่คำสยองขวัญที่นิ่มพยายามค้นหาคำตอบว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มีความเกี่ยวข้องกับย่าบาหยันหรือแท้ที่จริงแล้วเป็นพลังงานชั่วร้ายกันแน่

 

ช่วงก่อนที่ทุกคนจะเข้านอน ป้านิ่มเห็นมิ้งนั่งมองไปทางด้านหลังทางเข้าศาลาอยู่นาน เรียกเท่าไหร่ก็ไม่หัน แล้วก็เห็นหญิงชราตาบอดเดินยืนจ้องมิ้งนิ่งเช่นกัน เมื่อหญิงชราตาบอดเดินจากไป มิงค์จึงเข้านอน เช้าวันรุ่งขึ้นผู้คนในหมู่บ้านก็รู้ข่าวว่าหญิงชราตาบอดที่อาศัยอยู่หลังวัดนี้ได้เสียชีวิตไปแล้ว และได้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาทันที จากนั้นเป็นต้นมา มิ้งก็มีอาการผิดปกติไป ไม่เป็นตัวของตัวเอง ทีมงานถ่ายทำสารคดีจึงตัดสินใจตามติดถ่ายทำชีวิตของมิ้งด้วย

 

เพราะพวกเขาสันนิษฐานว่า นี่อาจจะเป็นการเปลี่ยนผ่านร่างทรง หลังจากการติดตามถ่ายชีวิตมิ้งอยู่ช่วงเวลาหนึ่งก็พบว่ามิ้งมีหลายบุคลิก บางครั้งชอบทำตัวเป็นเด็กเล่นแบบเด็ก ๆ โมโหร้าย ชอบความรุนแรง ชอบด่าทอหยาบคาย มีพฤติกรรมติดเซ็กส์ ชอบเที่ยวยามค่ำคืนดื่มสุรามึนเมาไม่กลับบ้าน และเลือดประจำเดือนมาทุกวัน เมื่อทีมงานนำคลิปวีดีโอที่ถ่ายไว้มาให้กับป้านิ่มดู ป้านิ่มก็รู้ทันทีว่านี่คืออาการแรกเริ่มของคนที่กำลังจะเป็นร่างทรง หรือจะมีผีจะมาประทับทรง ทางทีมงานสันนิษฐานว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่ดวงวิญญาณย่าบาหยันเลือกร่างทรงใหม่เป็นมิ้งหลานสาวของแก เพราะป้านิ่มก็มีอายุมากแล้วและไม่มีลูกหลานคนไหนมารับสืบทอดการเป็นนั่งทรงต่อจากแก

 

หนัง ร่างทรง

ถ้าจะนับว่าอะไรที่ นาฮงจิน ส่งผลด้านดีต่อหนังนอกไปจากโครงเรื่องตั้งต้นที่เดิมเขาตั้งใจไว้ทำ “The Wailing” ภาค 2 นั่นก็คือ แนวทางการสร้างฉากและบรรยากาศของหนัง ที่กลิ่นฝนชื้นในชนบทดูเยือกเย็น ชวนเร้นลับ และภาพแปลกตาของพิธีกรรมความเชื่อที่แฝงอยู่ในชีวิตของคนได้อย่างน่าทึ่ง ฉากหลังเป็นตัวละครสำคัญอีกตัวหนึ่งที่ขาดไปรับรองหนังมีกร่อยลงแน่ ๆ และต้องบอกว่าดีไซน์ของทีมงานคนไทยไม่ใช่ย่อย ๆ เลย ไม่ว่าจะฉากหุบผาที่สถิตของรูปปั้นย่าบาหยัน รวมถึงตึกร้างที่รากไม้ชอนไชเป็นทรวดทรงน่าขนลุก นี่คือ 2 ฉากเด่น ที่แค่เห็นไม่ต้องเอาดนตรีหรืออะไรเข้าช่วยก็ชวนขนลุกแล้ว พอประกอบกับดนตรีที่สร้างอารมณ์ร่วมมาก ๆ

 

โดยหนังจะเป็นเรื่องราวที่ติดตามกับถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับ ร่างทรง ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชาวอีสานให้ความเคารพและเรียกว่า “ย่าบาหยัน” โดยในภาพยนตร์จะทำให้เราสำรวจเรื่องราวความเชื่อในเรื่องของผี ร่างทรงและสิ่งลี้ลับต่างๆ ระหว่างที่ตามติดชีวิตการทำสารคดีร่างทรงนี้ เรื่องราวที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้นเมื่อ มิ้ง เริ่มมีอาการผิดแปลกไป แม้ทุกคนจะถามเพื่อความแน่ใจว่ามิ้งไม่ได้ไปตอบรับใครใช่หรือไม่ แต่ก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับมิ้งคืออะไร และ “ใคร” กันแน่ ที่อยู่ และหมายจะเอาร่างของมิ้งเป็น “ร่างทรง” คนต่อไป

 

ครึ่งหลังของหนังเพียว ๆ จัดได้ว่า ตึงเครียด ปั่นประสาท ขนหัวลุก น่ากลัวมาก ๆ บางช่วงทำเอาคลื่นไส้มวนท้อง อาจเพราะความมืดของโรง การเคลื่อนภาพที่สมจริงสั่นไหวเหมือนอยู่ในสถานการณ์ ดนตรีที่โหมกระหน่ำ การตัดต่อที่ฉับไว ต้องยกความดีครึ่งหนึ่งให้กับการชมในโรงภาพยนตร์จริง ๆ ถ้าจอเล็กกว่านี้ มืดน้อยกว่านี้ ดนตรีไม่ดังอย่างนี้ มันคงไม่ได้ผลตามที่คนทำหนังต้องการนัก แล้วเรื่องไล่ระดับอารมณ์ได้ดีไม่มีหย่อนแบบอัดแล้วอัดเล่าใส่หัวใจคนดูตลอดครึ่งเรื่องหลัง จนอยากปรบมือให้ดัง ๆ

 

การสร้างบรรยากาศที่ห่อหุ้มหนังเรื่องนี้ด้วยความผิดปกติของตัวละครที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด แม้ว่าในช่วงแรกหนังจะใช้การจับภาพระยะไกลราวกับกำลังแอบมองสอดส่องว่าตกลงแล้วคนในครอบครัวนี้เป็นอะไรกันแน่ หลังจากนั้นหนังก็เริ่มพาเราเข้าใกล้ประชิดตัวละครมากขึ้นราวกับตัวละครกำลังพูดและสื่อสารกับผู้ชม (ตากล้อง) ไปในเวลาเดียวกัน  คงต้องกล่าวว่าเมื่อหนังเลือกจะใช้กระบวนการเหล่านี้เพื่อทำให้ผู้ชมรู้สึกเริ่มผูกพันกับคนในครอบครัวนี้ราวกับพวกเขาคล้ายกับเป็นใครสักคนที่เราเพิ่งจะรู้จักได้ไม่นานนัก และมีเรื่องราวบางอย่างที่ค่อยๆแย้มพรายความลึกลับออกมาทีละนิด แน่นอนว่ามันตอบสนองกับ “ความอยากรู้อยากเห็น” ของผู้ชมได้เป็นอย่างดี

ไม่ว่าคุณจะเป็นผู้ชมที่อยู่ในฝั่งที่ชอบหรือไม่ชอบ สิ่งหนึ่งที่คงต้องชื่นชมคือ การแสดงของสวนีย์ อุทุมมาและนริลญา กุลมงพลเพชร ซึ่งคนแรกถ่ายทอดความเป็นคนอีสานได้กำลังพอดีและน่าเชื่อว่าเธอเป็น “ร่างทรง” จริงๆ ในขณะที่คนหลังก็ค่อยๆกะเทาะความใสซื่อบริสุทธิ์ไปทีละเล็กทีละน้อยจนนำไปสู่ความเฮี้ยนขั้นสุด และเป็นไปได้มากทีเดียวที่ทั้งสองคนอาจจะได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลด้านการแสดงในช่วงต้นปีหน้า

 

อีกความน่าชื่นชมของหนังคือความรุนแรงของเรื่องที่กล้าท้าทายข้อห้ามจารีตสังคมไทยซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อย่างน่าชื่นชมในความฉลาดไม่โฉ่งฉ่าง คงเล่าไม่ได้ว่าทาบูที่โดนขยี้ย่ำนั่นเป็นอะไรบ้าง แต่เห็นความจงใจลองของตรงนี้ชัดเจน ถ้าฝีมือการเล่าด้อยกว่านี้ รับรองไม่ผ่านหน่วยงานหั่น-แบนของไทยแน่นอน (และชื่อ GDH ก็อาจเป็นเกราะช่วยประมาณหนึ่ง) และที่สำคัญอาจกลายเป็นหนังไร้รสนิยมไปได้ง่าย ๆ ทีเดียวกับการเล่นของโสมมทั้งทางสายตาและทางจิตใจแบบนี้ ขอปรบมือดัง ๆ ให้อีกรอบ

 

ป้านิ่มจึงไปที่บ้านของมิ้ง ไปค้นดูในห้องนอนของมิ้ง ก็พบว่ามีเครื่องรางของขลังที่ใช้ป้องกันไม่ให้ภูติผีปีศาจเข้ามากล้ำกลาย แล้วปรึกษาป้าน้อยผู้เป็นพี่สาวของตนเองว่ามิ้งมีอาการแรกเริ่มของคนที่จะเป็นร่างทรง หากฝืนหรือไม่ยอมรับจะทำให้เกิดความบาดเจ็บ เกิดเรื่องร้าย ๆ อาจเลยเถิดไปจนถึงการเสียชีวิตก็เป็นได้ แต่ป้าน้อยก็ไม่ยอมรับ และไม่อยากให้ลูกสาวเป็นร่างทรง เหมือนกับครั้งหนึ่งนานมาแล้วที่ป้าน้อยเคยปฏิเสธการเป็นร่างทรงของย่าบาหยัน ป้าน้อยปฏิเสธการทำพิธีทุกอย่าง แล้วไล่ป้านิ่มกลับบ้านไป