สิ่งที่ประทับใจมากที่สุดก็คงจะเป็นเรื่องของความรู้สึกและความสัมพันธ์ที่หนังสื่อถึงคือความรักไม่ได้มีการแบ่งแยกเพศ ความรักก็คือความรัก ซึ่งครอบครัวเอลิโอเข้าใจในจุดนี้ เพราะครอบครัวของเขานั้นไม่ได้ตำหนิที่เอลิโอชอบโอลิเวอร์ซึ่งเป็นสิ่งที่พบเจอได้ยากในยุค 80 ที่การชอบเพศเดียวกันยังไม่เป็นที่ยอมรับ
บทสนทนาหนึ่งที่ชอบมากสำหรับหนังเรื่องนี้คือบทสนทนาระหว่างเอลิโอและพ่อมีใจความว่า “ไม่ต้องลืมความทรงจำที่เจ็บปวดหรอก เพราะในความเจ็บปวดนั้นก็มีความทรงจำดี ๆ อยู่” เป็นประโยคสั้น ๆ ที่กินใจมาก เพราะโดยส่วนใหญ่หากเราอกหัก เรามักจะอยากลืมมันให้หมดเพื่อที่จะได้ก้าวต่อไปข้างหน้า จนลืมเรื่องราวที่เป็นความทรงจำที่ดีที่เราควรเก็บไว้ เสียใจบ้าง มีความสุขบ้างเป็นเรื่องธรรมดาเพราะมนุษย์ยังมีหัวใจ และหัวใจนั้นเองคือสิ่งที่ทำให้เราสามารถสัมผัสสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตาได้